Here she is!

 

To get things in perspective

Eπειδή δυστυχώς – τι θυσίες κάνω για το στεφάνι μου – είδα πολλά δελτία ειδήσεων αυτές τις μέρες, θέλω να ξεκαθαρίσω εδώ, από μόνη μου, κάτι.

ΟΚ, οι δημόσιοι υπάλληλοι ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ αυτή τη στιγμή, τους πηδάνε κανονικά. Η αδελφούλα μου έχει χάσει στο τάκα-τάκα το 1/3 του εισοδήματός της, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, εξήγηση, ενδιαφέρον για το πως θα επιβιώσει, πληρώσει υποχρεώσεις, κλπ.

Δεν είναι ότι δεν συμπονώ. Δεν είναι ότι δεν το θεωρώ άδικο. Αυτοί τους προσλάβανε, αυτοί τους πληρώνανε, από που κι ως που με το έτσι θέλω τους μειώνουν το μισθό;

ΑΛΛΑ, μην ξεχνάμε και τα ΟΡΓΙΑ που γίνονται στον ιδιωτικό τομέα παιδιά, πάντα με το επιχείρημα «δες τι γίνεται στην αγορά, εδώ απολύουν δημοσίους υπαλλήλους, κάτσε και σκάσε, σκάσε και κολύμπα».

Υπάρχουν ιδιωτικοί υπάλληλοι που με το έτσι θέλω, χάσανε απ’ τον ένα μήνα στον άλλο 30 – 35% του μισθού τους. Επίσης υπάλληλοι που έχουν να πάρουν, κατοχυρωμένα, επιδόματα γιορτών και άδειας 1, 2 χρόνια. Υπάλληλοι που δουλεύουν βάρδιες αλλά δεν πληρώνονται τα παραπάνω για τις απογευματινές, βραδινές ώρες ή τα σαβ/ριακα.

Όλα αυτά περιγράφουν καταστάσεις φίλων μου, δεν τα βγάζω απ’ το μυαλό μου.

Οπότε, κύριοι δημοσιογράφοι (τι λέω τώρα;), κόσμε, μια παράκληση, μην ξεχνάμε και τον ιδιωτικό τομέα, τους έλληνες επιχειρηματίες-εργοδότες. Μην ξεχνάμε τι κάνουν κι αυτοί; Ναι;