Αν έχεις τύχη διάβαινε

Χθες (σε κουβέντα με φίλη) συνειδητοποίησα το εξής κουλό, πως η γενιά μας, αυτή των 30+άρηδων είναι ΠΟΛΥ άτυχη.

Εξηγώ: όταν βγήκαμε στην αγορά εργασίας (πριν καμιά δεκαετία) στα 20+ δεν μπορούσαμε ν΄απαιτήσουμε πολλά, γιατί ήμασταν νέοι εργαζόμενοι, δεν ξέραμε την τύφλα μας και (για όσους από εμάς δεν είχαμε γνωστούς και παλεύαμε μόνοι μας μιλάω) δεν θα μας δίνανε και πολλά ούτως ή άλλως.

Τώρα, μετά από 10 χρόνια επαγγελματικής πείρας, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθεση, μεγαλύτερες απαιτήσεις και μεγαλύτερες ανάγκες … ΠΑΛΙ δεν μπορούμε ν’ απαιτήσουμε πολλά.

Γιατί, θα σου πει ο άλλος – αν έχεις το «θράσσος» και να πας να ζητήσεις – ότι είσαι και τυχερός που έχεις δουλειά, εν μέσω τέτοιας οικονομικής κατάστασης.

Οπότε φίλοι, την ***τσίσαμε!

Chinatown

Στα δέκα μέτρα από το γραφείο μου μεγαλώνει ένα μικρό κινεζάκι (6-7 χρονών το πολύ), ανάμεσα στα εμπορικά μαγαζιά όπου δουλεύουν οι γονείς του.

Το κινεζάκι μεγαλώνει ανάμεσα σε κινέζους, μιλώντας κινέζικα (δεν ξέρω αν πηγαίνει ελληνικό σχολείο), τρώγοντας κινέζικο φαγητό, διαβάζοντας κινέζικη εφημερίδα (τον είδα να μιμείται τον πατέρα του σήμερα, που διάβαζε στη λιακάδα), μιλώντας με τους άλλους κινέζους μαγαζάτορες, βλέποντας που και που κάτι περίεργους, διαφορετικούς ανθρώπους να περνάνε μπροστά από τα μαγαζιά, κοιτώντας τον με μισό μάτι.

Εάν το μικρό ταξιδέψει ποτέ στην Κίνα, δεν νομίζω ότι θα καταλάβει πόσο μακριά έχει ταξιδέψει και σε πόσο διαφορετική χώρα είναι.

Εάν χρειαστεί να πάει σ’ ένα άλλο μέρος της πόλης ή να πάρει το ΚΤΕΛ και να πάει σε διπλανό χωριό, πιθανότατα θα τρομάξει!

Χωρίς – με τίποτα όμως – να στερηθεί την ταυτότητα και την παράδοση των γονιών του αυτό το παιδί, δεν θα ‘πρεπε να έχει ενσωματωθεί – σε κάποιο βαθμό – και στην κοινωνία την οποία ζει;

Φυσικά αυτή η κοινωνία, η δική μας, δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον, ούτε μετά, ούτε προ κρίσης.

viewer discretion is advised

Το «Queer as Folk» (ξέρω, καμία σχέση με τα προηγούμενα!) γαμεί!

Το βλέπω με ελαφριά καθυστέρηση βέβαια (2000-2005 προβλήθηκε), αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Δες το, λέμε!

Υ.Γ. Από την Wikipedia και η εξήγηση του τίτλου (το ‘χα απορία) «The title comes from an expression originating in the North of England, «there’s nowt so queer as folk», meaning «there’s nothing as strange as people (Folk)«». Απλούστατο :).

Τα παιδία ΔΕΝ παίζει

Μόλις έμαθα – μέσω newsletter της Ένωσης Πεζών – για ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο ‘Τα Παιδία ΔΕΝ Παίζει», με θέμα μια παρέα παιδιών 9-14 ετών στην Πάτρα που αγωνίζεται να φτιάξει έναν ελεύθερο χώρο για παιχνίδι στη γειτονιά τους.

Το ντοκιμαντέρ έχει πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα της UNICEF, και σε συμπαραγωγή με τον ΣΚΑΙ, και θα προβληθεί στους κινηματογράφους από στις 25 Μαρτίου.

Στηρίζεται και από το Συνήγορο του Παιδιού κ. Γιώργο Μόσχο, ο οποίος γράφει για την ταινία «»Πιστεύω ότι θα είναι πολύ χρήσιμο τα παιδιά, γονείς αλλά και όσοι ασχολούνται με τα κοινά στην χώρα μας, να δουν το «Τα Παιδία ΔΕΝ Παίζει» για να πιστέψουν και να διεκδικήσουν περισσότερο τον σεβασμό στις ανάγκες και τα δικαιώματα των παιδιών«».

Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ εδώ.

Πιστεύω αξίζει τον κόπο να υποστηριχτεί η προσπάθεια και να συζητηθεί το θέμα. Πρόκειται για ένα πραγματικό και μεγάλο πρόβλημα. Ας μάθουμε να διεκδικούμε χώρο – και χρόνο – για τα παιδιά μας.

Ψηλά στον ουρανό

Πες μου τώρα εσύ εάν έχεις δει πιο ωραία εικόνα απ’ αυτή. Ένα πολύχρωμο σπίτι να πετάει στον ουρανό, κρεμασμένο σε χιλιάδες πολύχρωμα μπαλόνια!

Να ξέρες και τι ωραία ταινία είναι το «Up«! Ειδικά όταν την βλέπεις Σάββατο βράδυ, παρέα με τις 4 μικρές ανηψιές σου!

Μαγεία.

Y.Γ. ΝΑΙ, πιστεύω κι εγώ ότι αυτός ο παππούς είναι φτυστός ο Χατζηφωτίου!

Quotes

From Scrubs:

(1)

Dr. J.D. Dorian: What is wrong with me?

Dr. Perry Cox: You’re an annoying, whiny man-child.

Dr. J.D. Dorian: That question wasn’t directed at you!

Dr. Perry Cox: What question?

(2)
Dr. Kelso: I’m gonna tell you the same thing I told my new gardener; no way, Jose. His name is actually Jose, that’s why I hired him

(3)

Dr. J.D. Dorian: I hit my head so hard I actually saw cartoon birds, then I realized I was in pediatrics and it was just the wall paper.

Happy times, happy thoughts, happy faces

Κι αυτό θα περάσει.

Τι με λες τώρα;

«Γίναμε περιφερόμενοι πλουτομαλάκες» (πηγή).

Τι με λες τώρα φιλαράκι;  Όμως, σαν καλά να τα λέει.

Γι’ αυτό βγάλαμε στην εξουσία αυτούς που βγάλαμε, αυτούς που πέσανε σαν λυσσασμένοι και τα φάγανε όλα, αυτούς που κάθονται ακόμα σε βουλευτικά έδρανα (!!!!).

Γι’ αυτό ανεχόμαστε τ’ ότι δεν μπήκε κανένας φυλακή και στενάζουμε (και θα στενάξουμε περισσότερο απ’ ότι φαίνεται) εμείς οι μισθωτοί να καλύψουμε το χρέος.

Γι’ αυτό φταίμε.

Γιατί είμαστε όλοι περιφερόμενοι πλουτομαλάκες.

Καλά τα λες.

Update: Από in.gr

«Αναλυτικά, για το Δημόσιο η κυβέρνηση αποφάσισε περικοπή 30% στον 13ο και 14ο μισθό, καθώς και περικοπή 12% στα επιδόματα του Δημοσίου. Μειώνεται κατά 20% το ειδικό επίδομα των δικαστικών για ταχύτερη διεκπεραίωση υπόθεσης.

Επίσης μειώνεται 7% σε όλα τα επιδόματα όλων των διοικητών ή μελών ΔΣ που λαμβάνουν χρήματα από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.»

Για τους υπαλλήλους -30 και -12%, ενώ για διοικητές και μέλη Δ.Σ. -7%;;;;;;;

Και για τους μισθούς των βουλευτών και των μελών της κυβέρνησης;;; Εκεί; -0%;;;

Επίκαιρα

Αντιγράφω την εικόνα από το μπλογκ του συμπατριώτη Πισωγλέντη (όλα τα ευρώ το όνομα btw), για το μοναδικό λόγο ότι συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ.

Έτσι, αρνούμαι να δεχθώ τις @@ που μας ταίζουν τα μίντια και συνεχίζω να απαιτώ, ως πολίτης, να τιμωρηθεί ΚΑΠΟΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ (κι όχι εμείς) για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, όπως και το παρόν χάλι των δημιοσιονομικών του ελληνικού κράτους.

Τέλος επίκαιρων.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον

Ήρθε η ώρα, μπήκαμε κι εμείς στο χορό. Δηλαδή μπαίνουμε, καθώς πήρα – εμπιστευτική- πληροφορία ότι μία από τις «αδελφές» εταιρίες μας αρχίζει τις απολύσεις.

Μέχρι πότε θα μπορώ να εξασφαλίζω τη συμμετοχή μου στο οικογενειακό τραπέζι;

Ουφ, ουφ, αρχίσαμε.