Γιατί μπορείς

Διαβάζω στο μπλογκ της Κατερίνας για το δράμα που περνάει η γυναίκα του 25χρονου που σκοτώθηκε τις προάλλες, επειδή είχε την ατυχία να βρεθεί κοντά σε μια «επιτυχή» (όπως χαρακτηρίστηκε αρχικά) επιχείρηση της αστυνομίας, στην Αθήνα.

Την κατάσταση δεν την είχα, φυσικά, υπόψη μου. Με ευαισθητοποίησε ο αρκούδος και κάθομαι και κλαίω στο γραφείο πρωινιάτικα!

Σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να ήμουν εγώ. Αν σ’ εκείνη τη ληστεία ένα από τα όπλα είχε χρησιμοποιηθεί (φτου, φτου, φτου, ούτε γι’ αστείο δεν θέλω να το σκέφτομαι φυσικά), θα ήμουν ΚΑΙ εγώ.

Είναι τόσο εύκολο να βρεθείς σε τόσο δύσκολη θέση.

Εύχομαι κουράγιο για την καημένη την κοπέλα. Θα το χρειαστεί.

Κι όπως μπορεί ο καθένας, ας βοηθήσει. Εγώ θα στείλω ότι μπορέσω.

Κι ένα φιλί στο αγοράκι της, από μια ξένη, αλλά ευαισθητοποιημένη, αγορομαμά.

Time Banking

«Time banking is simply about spending an hour doing something for somebody in your community. That hour goes into the Time Bank as a Time Dollar. Then you have a Time dollar to spend on having someone doing something for you. It’s a simple idea, but it has powerful ripple effects in building community connections.»

Πανέμορφη ιδέα, λίγο μακριά από την ελληνική νοοτροπία. Αν και, σε επαρχιακότερα μέρη περισσότερο, η ιδέα του να προσφέρουμε στην κοινότητα (από την οποία έχουμε και οφέλη) δεν ήταν καθόλου ξένη.

Ο σημερινός «σταρχιδισμός» (ή παρτακισμός, όπως θέλεις πέστο) που έχει επικρατήσει, είναι που κάνει την ιδέα ξένη για τους συμπατριώτες μου.

Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει κάποια τέτοια τράπεζα στην Ελλάδα.

Υ.Γ. Τελικά, ΚΑΙ στην παροχή «κοινωνικών» υπηρεσιών, ο νέος προσανατολισμός – όπως καταλαβαίνω εγώ τις τάσεις τουλάχιστον – είναι ο μεταπρατισμός!

Rome, the Eternal City

I could just go on all day long!

Για του λόγου το αληθές

Ορίστε και το τιραμισού (ένα από τα .. μερικά) που έφαγα στη Ρώμη.

Πανέμορφο δεν είναι; Ήταν και πεντανόστιμο!

Εξαίρεση στον κανόνα

Για τις τρεις τελευταίες κατηγορίες το καταλαβαίνω! Ειλικρινά, σκοπός είναι να μειώσουμε το χρέος, δηλαδή να πληρώνουμε παραπάνω.

Για τις υπόλοιπες;

Αχ, αυτό το «εκτός»! Πως γίνεται – μου λες; – και πάντα κάποιοι μένουν «εκτός»;

Εμείς πάλι, είμαστε ΠΑΝΤΑ στα εκτός. 🙂

Μια πόλη, μα ποια πόλη;;

Κάθε φορά που κανονίζω να πάω Κωνσταντινούπολη, γ@μιέται ο Δίας!!!

Αυτή τη φορά, που έκλεισα ΚΑΙ εισιτήρια ΚΑΙ ξενοδοχείο – έφτιαξα και βαλίτσα παιδάκι μου, τι να σου λέω τώρα; – σηκώθηκαν μέχρι και τα στοιχεία της φύσης να με δείρουνε!!! (πλημμύρισε ο Έβρος, να τρελαίνεσαι!!!)

Πάει και το κατοστάρικο του ξενοδοχείου!

Ασταδιάλα, θα ξαναπεταχτώ (αν δεν καταστραφεί ο πλανήτης δηλαδή, με τη γκαντεμιά που με δέρνει) μέχρι τη Ρώμη τώρα κι εγώ, να φάω μια μακαρονάδα και κανένα τιραμισού, μπας και συνέλθω απ’ τη στενοχώρια!

Υ.Γ. Μα τι τους έκανα τους Ιστανμπουλιανούς και δεν με θέλουνε;;; ΤΙ;

Πως λέμε Grey’s Anatomy;

Καμία σχέση!

Εδώ σου μιλάω για τη σειρά Scrubs η οποία προβάλλεται από το 2001 (ζωή να ‘χει) και είναι ότι πιο αστείο έχω δει σε «ιατρική σειρά».

Βασικά είναι η ΜΟΝΗ κωμική σειρά που έχω δει και διαδραματίζεται σε νοσοκομείο!

Με πολύ έξυπνο τρόπο οι σεναριογράφοι σατιρίζουν και διακωμωδούν ότι οι άλλες σειρές (μην την αναφέρουμε εκατό φορές την «άλλη» σειρά) μετατρέπουν σε ότι πιο κλαψομ**νικο έχεις δει.

Εντάξει, τη βλέπω και την άλλη, αλλά μάλλον από συνήθεια μόνο,  μετά από τόσα χρόνια!

Ουφ, στο προκείμενο.

Ο Zach Braff πρωταγωνιστεί και βγάζει πολύ γέλιο και, φυσικά, καλυτεροτερότερος – κατ’ εμέ – είναι ο John McGinley, o οποίος υποδύεται τον Dr Perry Cox, τον άγριο, αλλά κατά βάθος (ΠΟΛΥ βάθος όμως) μέντορα – γιατρό του νέου γιατρού JD Dorian.

Σε μπέρδεψα; Ε, δες τη σειρά να ξεμπερδευτείς! Ένα επεισόδιο να δεις, θα τα καταλάβεις όλα, δεν είναι και πολύς ο κόσμος, 5-6 άτομα παίζουν ως βασικοί. Κι αν δεις ένα επεισόδιο, μετά θα θέλεις να δεις κι άλλα. 😀

Enjoy!

Cloudy with a chance of meatballs

Ή αλλιώς «Βρέχει Κεφτέδες«! Είναι ίσως από τις λίγες φορές που μ’ αρέσει πολύ ο ελληνικός τίτλος που δώσανε σ’ αυτή την, αμερικάνικη, ταινία κινουμένων σχεδίων. Είναι χαριτωμένος τίτλος, δεν είναι;

Την Κυριακή, που λες, άφησα τον γιόκα στην αδελφή μου και πήγα τις κόρες της (τρεις, ζωή να ‘χουνε) στο σινεμά. Κάναμε δηλαδή ανταλλαγή παιδιών!

Είπαμε με τον αγαπημένο να μην αλλάξουμε το πρόγραμμά μας, για να επανέλθει κι αυτός γρηγορότερα από το σοκ που τράβηξε (Βλ. προηγούμενο ποστ).

Η ταινία, λοιπόν, προβάλλεται σε 3D, ήταν η πρώτη φορά που είδα (ακόμα και οι ανηψιές μου είχανε ξαναδεί) και, για να πω την αλήθεια, το περίμενα πολύ πιο εντυπωσιακό!

Το σενάριο, σε ορισμένα σημεία, έμπαζε λίγο, αλλά το animation ήταν τέλειο (ευτυχώς είχαμε πάει φαγωμένοι, με τόσα λαχταριστά φαγητά που έδειχνε) και οι χαρακτήρες τρέλα!!! Μ’ άρεσε ειδικά η ηρωίδα, Sam Sparks! Και το σπίτι από ζελέ που της έφτιαξε ο Flyd!

Να τη δεις προτείνω. Κι αν έχεις παιδιά, ανήψια, ξαδέλφια, παιδιά φίλων, κλπ, να τα πάρεις κι αυτά παρέα!

Αλλά να πάτε ΜΕΤΑ το φαγητό! 😀

At gun point

Ένας παντελώς άγνωστος σημάδεψε τον άντρα μου με όπλο σήμερα!

Γ@μημένα όπλα, γ@μημένα λεφτά!

Ευτυχώς, κανένας δεν έπαθε τίποτα. Και να πάνε να γ@μηθούνε τα λεφτά.

Χειμώνας (σαν τα χιόνια)

Πως σηκώθηκα εγώ μέσα στο π****οκρυο και ήρθα στη δουλειά, ενώ θα μπορούσα να κάτσω μέσα στο ζεστό μου σπίτι και να παίζω με το γιο μου;

Να ‘χα πληρωθεί κιόλας! (ναι, το ξαναπαίζουμε το έργο μετά τις γιορτές)

Δυο βδομάδες, πρέπει να περιμένω μόλις δυο εβδομάδες!