Περίοδος Εκπτώσεων

Στα ποστ. Γιατί; Γιατί στη δουλειά μου γίνεται ΧΑΜΟΣ. Βέβαια, δεν έχω πάρει αύξηση εδώ κι ένα χρόνο, αλλά η δουλειά συνεχώς αυξάνεται.

Την ανάγκη μου μέσα!

Advertisements

Φτιαγμένα με το χέρι

 

Πήγαμε χθες. Πήρα κάτι υπέροχα, χειροποίητα σκουλαρίκια!

Μικρή έκθεση, αλλά πανέμορφα εκθέματα.

Αν μένεις Θεσσαλονίκη, τι περιμένεις; Να πας.

Prison Break

 Ξανακόλλησα. Όχι από την τηλεόραση, το ‘χα δει πριν 2 χρόνια (ναι, κάνω την έξυπνη τώρα), αλλά με το τρίτο κύκλο, καθώς η πλοκή ξανάγινε ενδιαφέρουσα.

Αχ, κάπως πρέπει κι εγώ να περάσω τα κουρασμένα, κρύα βράδια του χειμώνα.

Υ. Γ. Τι παιδί αυτός ο Wentworth Miller!

Χειμώνας, κρύο

Πόσο έξυπνη είναι μια κυβέρνηση που ετοιμάζει νομοσχέδιο το οποίο θα εκνευρίσει τους διανομείς πετρελαίου μέσα στο ΚΑΤΑΧΕΙΜΩΝΟ;;;

 Κι εγώ τι θα κάνω τώρα που τελειώνει το πετρέλαιο; Θα γίνω κλιματολογικός πρόσφυγας;

Sick from Sicko

Το είδα προχθές. Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον δημιουργό του, ο λαϊκισμός δεν ήταν ποτέ κάτι που με γοήτευε.

Δυο πράγματα όμως μου έκαναν τρομερή εντύπωση. Αν έστω και μία περίπτωση είναι αληθινή (που δεν μπορεί, μια θα είναι σίγουρα), τότε είναι απαράδεκτη. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.  

Δεύτερο πράγμα που μ’ εντυπωσίασε ήταν ο εντυπωσιασμός ενός αμερικάνου στο ότι κάποια πράγματα είναι δωρεάν. Στο ότι δεν πετάνε κάποιον που έχει ιατρική βοήθεια έξω από τα επείγοντα ενός νοσοκομείου, ακόμα κι αν δεν πάρουν προέγκριση (τι απαίσια λέξη) από την ασφαλιστική του εταιρία.

Στην Ελλάδα υπάρχει εθνικό σύστημα υγείας (ΕΣΥ), ακόμα κι αν (υπό)λειτουργεί όπως λειτουργεί.  Υπάρχει όμως και μπορεί να βελτιωθεί.

Αν όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι για να μας κάνουν Αμερική, σε ότι αφορά την περίθαλψη, τότε θ’ απεργήσω πολλές – πολλές φορές στο άμεσο μέλλον. Κι ας καταλήξω χωρίς δουλειά. Γιατί, όπως πάνε τα πράγματα, έτσι και ισχύει ένα τέτοιο σύστημα, είτε έχεις δουλειά, είτε δεν έχεις, είτε έχεις ασφάλεια, είτε δεν έχεις είναι το ίδιο.

Θέλω να υπάρχει το Ε.Σ.Υ., όχι όπως τώρα, αλλά καλύτερο, θέλω να υπάρχει κράτος πρόνοιας και δεν μπορώ να θαυμάζω ένα κράτος που κατέληξε να έχει νοσοκομεία που χώνουν τους άπορους σ’ ένα ταξί, το οποίο τους πετάει έξω από όποιο ίδρυμα αστέγων είναι διαθέσιμο.

Εις την Πόλη

 

 Ονειρεύομαι τα γέλια, τις εξομολογήσεις, τις βλακείες, τα πειράγματα, τα μαλώματα, τις τρέλες, την κούραση, τη γκρίνια, τις αναμνήσεις που περιμένουν να τις δημιουργήσουμε.

Δουλεύω, προσπαθώ, χαμογελάω και περιμένω.

Σκληρά εργαζόμενη

 

Όπως πάντα.