Ο καλός βοσκός

Ή το καλό πρόβατο, όπως το πάρει κανείς.

Αυτές τις μέρες – που είμαι χάλια μαύρα άρρωστη του κερ@τ@ – έκατσα σπίτι και είδα και μερικά dvd.

Πολύ καλή ταινία, η καλύτερη που είδα αυτές τις μέρες, ήταν το «The good shepherd» (από εκεί και ο τίτλος), ταινία που αφορά το πώς δημιουργήθηκε η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής (λέγε με CIA). Ήθελα εδώ και μέρες να το δω, το πέτυχα ξενοίκιαστο στο κλαμπ χθες και το τσάκωσα. Μόλις τελείωσε είδα ότι το έχει σκηνοθετήσει ο De Niro, χαμπάρι δεν είχα πριν. Πολύ ταλέντο αυτός ο άνθρωπος ρε παιδί μου. Τι να πεις; Μαϊντανός, μαϊντανός, αλλά και το ταλέντο, ταλέντο.

Τέλος πάντων, ωραία, να τη δεις.  

 Μια άλλη ταινία που είδα αυτές τις μέρες της αρρώστιας (λες και έχω και καμιά ανίατη μιλάω, ε; Ε, στο ‘πα, γκρινιάρα) ήταν το «Half Nelson», ανεξάρτητη αμερικάνικη με τον Ryan Gosling. Αχ, αυτό το παλικάρι, όμορφο, ταλαντούχο. Αδικία της ζωής, μερικοί άνθρωποι τα ‘χουν όλα. Δες ειδικά το «The Notebook», θα τον απολαύσεις! Τέλος πάντων, για την ταινία τώρα, κλασσική αμερικανιά, ανεξάρτητη, που θέλει να πει πολλά – πολλά, σημαντικά πράγματα και καταλήγει να μην λέει τίποτα, εκτός ίσως από το πόσο δύσκολη είναι η ζωή. Έλα; Σοβαρά; Κι εγώ που περνάω χάρμα και χωρίς να κοπιάζω, δεν το ‘χα καταλάβει. Με την νοοτροπία που έχει ο ήρωας της ταινίας, που είναι σπουδαγμένος, με μη – χωρισμένους γονείς και ψιλονορμάλ (ασυνήθιστο για την Αμερική), έχει μια δουλειά που τη γουστάρει πολύ και πάλι έχει υπαρξιακά και το ‘χει ρίξει στα βαριά ναρκωτικά, ε τότε εγώ θα ‘πρεπε να το ‘χα ρίξει στην πρέζα εδώ και πολλά χρόνια.

Τι μας λες, πρωτότυπο, η ζωή είναι δύσκολη. Τς, τς.

Καλά που είναι και εμφανίσιμο το παιδί και πέρασε ευχάριστα η ώρα!

 Εκτός αυτού, για να περάσει η δική μου ώρα, δυο μέρες που ήμουν κλεισμένη σαν τη λεπρή στο σπίτι, είδα και το Harry Potter 5, 6, 7 φορές.

Ουφ, βαρέθηκα όμως την κλεισούρα και σήμερα ήρθα στη δουλειά. Και τώρα είμαι τόσο κομμένη, που θέλω να γυρίσω πάλι σπίτι μου και να την πέσω – πάλι – στον καναπέ. Αψού!

Αψού

Το σκεφτόμουν (τι Κασσάνδρα που είμαι πια!) ότι φέτος θ’ αρχίσουν από νωρίς τα σιρόπια, γιατί πήγα και ελάχιστα στη θάλασσα και – όσο να ‘ναι – είναι πιο αδύναμος ο οργανισμός.

Αχχ, πονάνε τα κοκκαλάκια μου, κόβομαι όσο περνάει η ώρα, θέλω να φύγω από το γραφείο, τα μάτια μου είναι βαριά και οι αμυγδαλές μου μ’ ενοχλούνε.

Άρχισε κι επίσημα ο χειμώνας τώρα πια.

Αχχχχχχχχχχχ (είμαι πολύ γκρινιάρα όταν αρωσταίνω).

Η χώρα του «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη»

Αν και το παρόν μπλογκ δεν είναι ακτιβιστικό, αυτό θέλω να το αναφέρω, γιατί το διάβασα και κόντεψε να μου ‘ρθει κόλπος!

«Ακόμη και ελέγχους DNA για την ταυτοποίηση των δεσμών αίματος περιλαμβάνει το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο με τη «σφραγίδα» του Νικολά Σαρκοζί που εγκρίθηκε από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση και καθιστά αυστηρότερα τα κριτήρια εισόδου στη χώρα για τους συγγενείς μεταναστών.

Βάσει του νομοσχεδίου που καταγγέλλεται ως απάνθρωπο από τις οργανώσεις προάσπισης των πολιτικών ελευθεριών, για να εισέλθουν στη Γαλλία συγγενείς μεταναστών που κατοικούν ήδη στη χώρα θα πρέπει να αποδεικνύουν πως είναι αξιόχρεοι και μιλούν τη γαλλική γλώσσα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η νομοθεσία προβλέπει ακόμη και έλεγχο DNA για να ταυτοποιηθεί η συγγένεια.

Το νομοσχέδιο έχει επικριθεί ακόμη και από ορισμένα μέλη της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Νικολά Σαρκοζί, επισημαίνει το BBC. Ανάμεσά τους ο σοσιαλιστής υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ.

Αναλυτικότερα, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι ηλικίας άνω των 16 ετών συγγενείς μεταναστών που διαβιούν στη Γαλλία θα πρέπει να υποβάλλονται σε εξέταση στη χώρα προέλευσής τους για να αποδειχθεί εάν έχουν καλή γνώση της γλώσσας και των αξιών της Γαλλίας.

Θα πρέπει, επίσης, να αποδείξουν πως η οικογένειά τους στη Γαλλία έχει τη δυνατότητα να τους υποστηρίξει οικονομικά και οι ίδιοι θα μπορούν να εξασφαλίσουν το ελάχιστο εισόδημα.

Σε περίπτωση που οι αρμόδιοι κρατικοί αξιωματούχοι διατηρούν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι αυθεντική η δήλωση, ένας συγγενής του αιτούντος θα κληθεί να υποβληθεί -και να καταβάλει το κόστος- ελέγχου DNA για να αποδείξει το βιολογικό δεσμό.»

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Αχ, που είσαι «Διεθνή Αμνηστία»!!!

Τέλος και αρχή

Το καλοκαίρι, επιτέλους, τέλειωσε. Δεν είναι τέλειο το χαρτοκοπτικό;;;!!

Εγώ όμως είμαι χαρούμενη! Δεν είναι τέλεια τα χρώματα;

Και για να δίνουμε και τα του Καίσαρως στω Καίσαρι (έτσι γράφεται;) ο καλλιτέχνης – έμαθα ότι – είναι ο Peter Callesen (καλά που είδα και το blog του Kaltsovrako).

Η επόμενη μέρα

Κόμμα	Αποτελέσματα 2007
	Ποσοστό	Ψήφοι	Εδρες
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	41.84 %	2,989,197	152
ΠΑ.ΣΟ.Κ	38.10 %	2,722,408	102
Κ.Κ.Ε.	8.15 %	582,358	22
ΣΥ.ΡΙΖ.Α	5.04 %	360,120	14
ΛΑ.Ο.Σ	3.79 %	271,060	10
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ	1.05 %	75,288
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ	0.80 %	56,948

Πάει κι αυτό.

Φοβερό πράγμα όμως. Η έκπληξη δεν έγινε, ή ίσως και να έγινε. Αλλά η κυβέρνηση – δυστυχώς – δεν άλλαξε, οπότε μένει να δείξει.

Εγώ πάλι είμαι ένα πτώμα! Η Κυριακή των εκλογών με βρήκε να περιφέρομαι από φιλικό καφέ σε φιλικό καφέ, με κατάληξη σ’ ένα … καφέ! Εκεί ήταν η αγαπημένη μου παρέα, με προσθήκες πολλών κι αγαπημένων φίλων, η οποία μας παρέσυρε σ’ ένα πανηγύρι (τα ‘λεγα, δεν τα ‘λεγα;), ή καλύτερα εμποροπανήγυρι, όπου ψωνίσαμε τα φτηνοπράγματά μας, περπατήσαμε (φορούσα και τακούνι τρομάρα μου και κουράστηκα), φάγαμε και ψητό καλαμπόκι και καταλήξαμε σπίτι στις 9 το βράδυ, να ξεφορτώνουμε πράγματα και να προσπαθούμε (εγώ δηλαδή) να συνέλθουμε.

Σήμερα πονάω παντού, νυστάζω αφόρητα και θέλω τον καναπέ μου.

Ευχάριστη νότα της χθεσινής βραδιάς ήταν το ότι η μισητή Ισπανία έχασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μπάσκετ!

Τους είχανε στρώσει το δρόμο (διοργάνωση και διαιτησία! Γκρρρρ) και όμως την φάγανε την πατάτααααα!

Μόνο γι’ αυτό χάρηκα χθες το βράδυ, γιατί η αλήθεια είναι ότι με τα αποτελέσματα των εκλογών και την ήττα της Ελληνικής ομάδας στον μικρό τελικό μου ‘χει χαλάσει η τόσο καλή διάθεση που ‘χα από τις βόλτες.

Σήμερα, στο γραφείο οι νδούκοι χαιρόντουσαν, ενώ όλοι γενικώς, αφεντικά και εργαζόμενοι, συζητούσαμε για τα πως, ποιος, πότε και γιατί (είμαστε πολυκομματική εταιρία, έξυπνοι, τι νόμιζες;). Κλασσικό ελληνικό μετεκλογικό καφενείο.

Εγώ αισθάνομαι ακόμα απογοητευμένη, αν και δεν ξέρω από ποιον. Κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση που της αξίζει, έτσι δεν λένε; Μάλλον είναι αλήθεια.

Καλό χειμώνα να ‘χουμε, τώρα πια.

Πανήγυρις

Χθες το βράδυ αριβάρισε ο καλός μου. Δημόσιοι υπάλληλοι! Δύο μέρες άδεια για τις εκλογές και εγώ είμαι κανονικότατα στη δουλειά σήμερα με μια μούρη μέχρι το πάτωμα γιατί είμαι ΠΤΩΜΑ από κούραση και νύστα!

Φυσικά εγώ, αν και ετεροδημότισσα, είμαι μόλις στα 40 χλμ. από το εκλογικό μου κέντρο, οπότε – και δημόσιος υπάλληλος να ήμουν – δεν δικαιούμαι άδεια. Πρέπει να μετακομίσω μακρύτερα!

Θα είναι όμως ωραία. Οι εκλογές – ειδικά στα μικρά χωριά όπως το δικό μου – είναι σαν το πανηγύρι του χωριού. Θα μαζευτούν άτομα που έχεις να τα δεις χρόνια, ενώ κι εγώ – που λείπω πολλά χρόνια – θα δω παλιούς φίλους και γνωστούς. Θα πάμε να ψηφίσουμε, θα μιλήσουμε σε 4, 5, 6 άτομα στο δρόμο και στο εκλογικό κέντρο (το παλιό μου δημοτικό), θα επιδείξω όλο καμάρι το νέο μου απόκτημα (τον αγαπημένο μου καλέ) και μετά θα φάμε, μπορεί να περάσουν και τίποτα θείοι ή ξαδέλφια ετεροδημότες. Το απόγευμα θα πάμε για 1, 2, 3 καφέδες σε φίλους που θα ‘χουν μαζευτεί στα χωριά τους, επίσης για τις εκλογές και μετά, το βράδυ, θα επιστρέψουμε.

Βέβαια εγώ τη Δευτέρα θα δουλέψω κανονικά – σαν τον μ@λ@κ@ – ενώ ο άλλος θα κοιμηθεί τον ύπνο του δικαίου, αλλά τι να γίνει, δεν μπορούμε να τα ‘χουμε όλα. Τουλάχιστον εγώ έχω το σπίτι και τα λιγότερα πήγαινε – έλα, ενώ αυτόν τον φάγανε οι δρόμοι. Άντε να δούμε πότε θα νοικοκυρευτούμε, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος όμως να δεις τις εκλογές. Είναι ένα σοβαρό ζήτημα, είναι – πιστεύω – σημαντικό το εκλογικό δικαίωμα και έχει γίνει ακόμα πιο σημαντικό σ’ αυτές τις περίεργες, βουβές εκλογές.

Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη, αυτή η α – πολιτική ας την πω, που λέει ότι είναι και μια ευκαιρία να μαζευτούν άνθρωποι που αφορμές ψάχνουν (όπως η αγία τετράδα των φιλενάδων μου!!) και να τα πούνε, να τα πιούνε και να γελάσουνε. Γιατί, άντε μετά να ξαναβρείς τόσο καλή ευκαιρία!

Λοιπόν, καλά να περάσετε στις εκλογές! J

Διάβασμα

Όχι για εξετάσεις!! Όχι, όχι, όχι, όχιιιιιιιιιιιιι! Αυτό ελπίζω να μην το ξαναπεράσω. Έχω δώσει τόσες πολλές φορές εξετάσεις στη ζωή μου που – πραγματικά – λέω πλέον «enough is enough»!

Όχι, απλά αυτό το διάστημα (το τελευταίο δίμηνο) κάτι ο ελεύθερος χρόνος που είχα στην άδεια, κάτι που δεν πολυθέλω να προβληματίζομαι για τα ζητήματα της μετοίκισης, για τα οποία άμεσα δεν μπορώ να κάνω τίποτα, κάτι που στην Αθήνα δεν είχα τηλεόραση και έπρεπε κάπως να περνάω το χρόνο μου … ξαναθυμήθηκα πόσο πολύ απολάμβανα να διαβάζω!

Και το έριξα στο διάβασμα! Μιλάμε για πολύ διάβασμα, έτσι; Τα μέτρησα χθες, διάβασμα 11 βιβλία μέσα σε 2 μήνες!!!

Αγαπημένα έγιναν τα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη με ήρωα τον Αστυνόμο Χαρίτο!!! Τύφλα να ‘χει η Αγκάθα Κρίστι. Πήρα πρώτα τον «Βασικό Μέτοχο», μετά ανακάλυψα ότι έχει γράψει τέσσερα συνολικά βιβλία με αυτό τον ήρωα και άρχισα από την αρχή. «Νυχτερινό Δελτίο» (έγινε και σειρά στην ΕΤ1 με τον Μηνά Χατζησάββα τέλειο στο ρόλο του Χαρίτου, αλλά είχα δει 1-2 επεισόδια μόνο), «Άμυνα Ζώνης» και «Ο Τσε αυτοκτόνησε».

Μ’ αρέσουν πολύ τα αστυνομικά μυθιστορήματα τελικά!

Ακολούθησε – ή μάλλον χρονικά προηγήθηκε – ο Γιάλομ. Είχα διαβάσει παλιότερα τον περίφημο Νίτσε και διάβασα τώρα τον Σοπενάουερ και το «Στο ντιβάνι». Δεν τα διάβασα, τα ρούφηξα. Όταν μ’ αρέσει κάτι δεν το αφήνω κάτω και το «Στο ντιβάνι» πρέπει να το τέλειωσα σε 3 μέρες το πολύ αν θυμάμαι.

Διάβασα και κάποια άλλα που, για να πω την αλήθεια, δεν μου πολυμείνανε, δεν είναι ότι δεν μου άρεσαν, απλά δεν κάνανε και καμιά τρομερή εντύπωση.

Α, σε μια βόλτα (πολυέξοδη) στα βιβλιοπωλεία έπεσα πάνω και στο «Harry Potter and the Deathly Hallows». Λέω, δεν το παίρνω κι αυτό, να έχω ένα από τη σειρά;

Για τα δικά μου δεδομένα είναι περίεργο, γιατί αν διαβάσω ένα βιβλίο που μετά γίνει ταινία, αποφεύγω να τη δω, θέλω να μου μείνει η αίσθηση που είχα εγώ από το βιβλίο. Αντίστροφα αν δω μια ταινία και μετά μάθω ότι είναι από βιβλίο, δεν θα το διαβάσω, γιατί έχω δει ήδη μια οπτική του βιβλίου από τα μάτια των συντελεστών της ταινίας, ε, και υπάρχουν κι άλλα στόρι να διαβάσουμε, δεν θα βλέπουμε 100 φορές το ίδιο.

Ε, λοιπόν, ο Χάρυ Πόττερ είναι η εξαίρεση, καθώς το βιβλίο μ’ άρεσε πολύ (θα ψάξω και το “Half – Blood Prince”) και σκοπεύω να δω και όλες τις ταινίες, γιατί μ’ αρέσουν πολύ τα πιτσιρίκια που παίζουν και πως εξελίσσονται.

Απλά, μένουν τόσα πολλά έξω από τις ταινίες που, αν και δεν θέλω να διαβάσω τα παλιότερα, λέω να διαβάσω το 6^ο βιβλίο, για να μάθω και τι έγινε (που μ’ έχει φάει η περιέργεια) και να ξέρω και περισσότερες λεπτομέρειες τις ιστορίας που θα μείνουν σίγουρα εκτός κινηματογραφικού σεναρίου.

Ουφ, κι έλεγα ότι δεν είχα τίποτα ενδιαφέρον να γράψω αυτό το μεσο-διάστημα που περνάω μεταξύ αλλαγών. Τα βιβλία είχαν γίνει το καταφύγιό μου για να μην βαριέμαι και να μην αγχώνομαι και τελικά αυτά μου δώσανε και υλικό για να γράψω!!

Πάντως, όσα βιβλία ανέφερα τα συνιστώ ανεπιφύλακτα. Τώρα με περιμένει ένα της Μάργκαρετ Άτγουντ, «Ο τυφλός δολοφόνος», αν θυμάμαι καλά. Έχω διαβάσει πολλά δικά της και τα συνιστώ κι αυτά!! Enjoy!

Ηρεμία

Πριν την καταιγίδα; Ας ελπίσουμε πως όχι. Αρκετές καταιγίδες αντέξαμε, σε πανελλαδικό και προσωπικό επίπεδο.

Κι έρχονται και εκλογές. Αυτές οι «βουβές» εκλογές, που λένε όλοι. Όταν το πρωτάκουσα αυτό θυμήθηκα την ατάκα του Παπαγιαννόπουλου στην ταινία «Τζένη – Τζένη», που έλεγε με ύφος Πυθίας «αυτές οι εκλογές είναι μουγγές». Κολλάει, μην μου πεις ότι δεν κολλάει.

Λέω να ψηφίσω στις εκλογές, όπως κάνω πάντα, κι ελπίζω ότι θα υπάρξει έκπληξη. Ο ρεαλιστικός εαυτός μου όμως φοβάται ότι θ’ απογοητευτεί. Τι να γίνει, η δικτατορία της πλειοψηφίας (της ποιας;), αυτή μας κυβερνάει και δεν έχω να προτείνω καμιά άλλη εναλλακτική αυτή τη στιγμή.

Κατά τα άλλα ετοιμάζομαι … J .. Για ποιο πράγμα; Ε, δεν θα σου πω. Σιγά μην σου τα λέω όλα. Είναι για καλό όμως και είμαι σίγουρη για τις αποφάσεις μου.

Οπότε, wish me luck.